پشتیبانی۲۴ ساعته:
۴۵۶۷
-۰۲۱
امروز یه گوشی داریم که تازه از تنور دراومده، اسمش ردمی 13X از برند شیائومیه. شیائومی که استاد ساختن گوشیهای اقتصادی خفنه، حالا باید ببینیم این X آخر اسمش واقعا یه چیز اکسترا بهمون میده یا همون آش و همون کاسهست با یه اسم جدید؟
شیائومی این ردمی 13X رو رسما تو بازارایی مثل اندونزی معرفی کرده و باهاش کسایی که دنبال گوشی اقتصادی میگردن رو هدف گرفته. از همون اول کاری که آدم میبینه، شباهت زیاد این گوشی با داداشش، یعنی ردمی ۱۳ نسخه 4G، بدجوری تو چشمه. سوال اصلی اینه که این X ته اسمش، واقعا یه چیز خفن و جدیده یا فقط یه فیس لیفت جزئی رو یه گوشی آشناست؟ ما تو این بررسی میخوایم به همین سوال جواب بدیم. انگار استراتژی شیائومی اینه که تو بازار گوشیهای اقتصادی، هر از گاهی یه مدل با یه ذره تغییر و یه اسم جدید بده بیرون تا بازار گرم بمونه و اونایی که دنبال جدیدترین مدلن جذب بشن، حتی اگه زیر پوستش همون قبلی باشه. اینجوری هم تو رقابت تنگاتنگ گوشیهای اقتصادی کم نمیاره، هم لازم نیست کلی خرج تحقیق و توسعه برای هر مدل جدید بکنه. پس اگه میخوای بدونی این گوشی چند چنده و به درد کارت میخوره یا نه، با بررسی گوشی Redmi 13x شیائومی همراه نوآور باشید.
خب، اول از همه بریم سراغ قیافه و تیپ این ردمی 13X. طراحیش یه تکونی خورده و آدمو یاد سری ردمی نوت ۱۴، مخصوصا مدل ردمی نوت 14S میندازه. این تغییر قیافه، یکی از اصلیترین چیزاییه که این گوشی رو از ردمی ۱۳ معمولی (4G) جدا میکنه. پشتش شیشهایه و دور و برش پلاستیکی. اینجوری هم یه حس خوبی به آدم میده (به خاطر شیشه)، هم قیمتش فضایی نشده و یه کمم مقاومتره (به خاطر پلاستیک دورش). کلا گوشی خوشدستیه، ولی با وزن ۲۰۵ گرم و ضخامت ۸.۳ میلیمتر، خیلی هم سبک و نازک نیست، یه جورایی تپله!
ردمی ۱۳ ایکس تو رنگهای مشکی ذغالی، آبی ابریشمی و طلایی ابریشمی اومده. شیائومی میگه این رنگای ابریشمیش تو نورهای مختلف، یه جور خاصی برق میزنن و خوشگلن. ماژول دوربینهاشم جزیرهایه که تو گوشیهای جدید شیائومی زیاد میبینیم و قیافهاش رو مدرن کرده.
از نظر جونسختی، Redmi 13X گواهی IP53 داره، یعنی جلوی چند قطره آب و یه کم گرد و خاک کم نمیاره. صفحهشم با گوریلا گلس محافظت میشه. اینا برای یه گوشی اقتصادی چیزای خوبین و باعث میشن تو استفاده روزمره خیالت یه کم راحتتر باشه.
بریم سراغ صفحه نمایش این رفیقمون. یه پنل گنده ۶.۷۹ اینچی IPS LCD داره که برای فیلم دیدن و چرخیدن تو اینستا و وب جون میده. کیفیتش 1080 در 2460 پیکسله (یعنی Full HD+) که باعث میشه عکسا و فیلما واضح و شارپ باشن. از همه مهمتر، ۹۰ هرتزی بودنه این صفحهست! یعنی وقتی داری تو منوها میچرخی یا تو وب اسکرول میکنی، همه چی خیلی نرم و روونتر از صفحههای ۶۰ هرتزی معمولیه. این یکی از نقطه قوتهای خفن این گوشی تو این قیمته.
روشناییش تا ۵۵۰ نیت میرسه و یه گواهی از TÜV Rheinland هم داره که چشاتون رو اذیت نمیکنه و نور آبی مضر کمتری داره. البته پنلش IPS LCD هست و به پای AMOLEDها تو کنتراست و رنگ و لعاب نمیرسه (مثلا پوکو M6 پرو 4G تو همین رنج قیمت AMOLED داره)، ولی بازم با این اندازه بزرگ، کیفیت FHD+ و ۹۰ هرتزی بودنش، برای وبگردی، فیلم دیدن و شبکههای اجتماعی حال میده. شیائومی گفته این صفحه رو جوری ساخته که اگه چند قطره آب هم روش بریزه، تاچش قاطی نکنه. این یه چیز کوچیک ولی کاربردیه. فقط باید دید با این ۵۵۰ نیت روشنایی، زیر نور آفتاب چقدر خواناست. خیلی فوقالعاده نیست ولی کار راه اندازه.
بریم سراغ باتری که خیالتون رو راحت کنم، یه غول ۵۰۳۰ میلیآمپری زیر قاب این گوشیه! این باتری گنده، با اون چیپست ۱۲ نانومتری که مصرفش بدک نیست، باید بتونه یه روز کامل رو با استفاده معمولی دووم بیاره. شیائومی گفته این باتری تا ۱۷ ساعت یه کله فیلم پخش میکنه و حتی بعد از ۱۰۰۰ بار شارژ و خالی شدن، هنوز بیشتر از ۸۰ درصد ظرفیت اولیهاش رو نگه میداره! این برای اونایی که نگران عمر باتری در درازمدت هستن، خبر خوبیه، البته باید دید تو عمل چطور جواب میده.
برای شارژ کردن این باتری، یه شارژر ۳۳ واتی هم تو جعبهاش گذاشتن. این سرعت شارژ برای این قیمت خوب و رقابتیه. یه تست شارژ رو ردمی ۱۳ (که باتری و شارژرش همینه) نشون داده که حدود ۱ ساعت و ۲۰ دقیقه طول میکشه تا فول شارژ بشه. شیائومی گفته وقتی شارژ باتری خیلی کمه، سرعت شارژ تا ۲۰ درصد بیشتر هم میشه تا گوشی زودتر به یه شارژ قابل استفاده برسه. انگار یه سری کارای نرمافزاری هم برای بهتر شارژ شدن و سالم موندن باتری انجام دادن.
خب رسیدیم به بخش جذاب دوربین! روی کاغذ، ردمی 13X با یه دوربین اصلی ۱۰۸ مگاپیکسلی شاخ شده! این سنسور با اندازه 1/1.67 اینچ (که احتمالا چندتا پیکسل رو با هم ترکیب میکنه تا تو نور کم بهتر عکس بگیره)، باید بتونه نور خوبی جذب کنه، مخصوصا تو شب. شیائومی گفته این دوربین تا ۳ برابر هم زوم میکنه بدون اینکه کیفیت عکس خیلی بیاد پایین؛ البته این زوم دیجیتالیه و با برش عکس ۱۰۸ مگاپیکسلی انجام میشه، نه زوم اپتیکال واقعی. تو نور روز عکسای با جزئیات و رنگای خوبی گرفته میشه، همونطور که گوشیای اقتصادی دیگه با دوربینای مگاپیکسل بالا تو شرایط خوب، عکسای قابل قبولی میدن. ولی خب، انتظار معجزه، مخصوصا تو نور کم یا جاهایی که نور و سایه زیاده، نداشته باشین. کیفیت نهایی عکسا خیلی به پردازش نرمافزاری و چیپست هلیو G91 اولترا بستگی داره.
متاسفانه، خبری از فیلمبرداری 4K نیست و Xiaomi Redmi 13X فقط میتونه با کیفیت 1080p و سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه فیلم بگیره، هم با دوربین اصلی و هم سلفی. اینم از محدودیتای چیپست هلیو G91 اولتراست. لرزشگیر اپتیکال (OIS) هم نداره و فقط لرزشگیر دیجیتال (EIS) داره. نبود OIS و فیلمبرداری 4K تو این قیمت طبیعیه، ولی اگه فیلمبرداری براتون خیلی مهمه، حواستون به اینا باشه.
حالا میرسیم به مغز متفکر ردمی 13X، یعنی چیپست مدیاتک هلیو G91 اولترا. این اولترا آخرش یکم آدمو قلقلک میده، ولی باید ببینیم واقعا چند مرده حلاجه. این چیپست با تکنولوژی ۱۲ نانومتری ساخته شده و هشت تا هسته داره: دوتا هسته قویتر Cortex-A75 با سرعت ۲.۰ گیگاهرتز و ششتا کممصرفتر Cortex-A55 با سرعت ۱.۸ گیگاهرتز. گرافیکشم Mali-G52 MC2 هست. کنار اینا، ۸ گیگ رم LPDDR4X گذاشتن که میتونی با قابلیت رم مجازی، ۸ گیگ دیگه هم بهش اضافه کنی! حافظه داخلی هم تا ۲۵۶ گیگ از نوع eMMC 5.1 داره. یه مدل با ۶ گیگ رم و ۱۲۸ گیگ حافظه هم هست.
شیائومی میگه این مجموعه سختافزاری برای کارای روزمره و حتی بازی کردن اوکیه. با ۸ گیگ رم، نباید تو چندتا کار همزمان و باز نگه داشتن چندتا برنامه به مشکل بخوری. رابط کاربری HyperOS هم که رو اندروید ۱۴ سواره، رو این گوشی نصبه. شیائومی ادعا کرده این رابط کاربری حتی بعد از ۳ سال استفاده هم روون میمونه! این ادعا یه کم زیادی خوشبینانهست، چون بالاخره چیپست اقتصادی و حافظه eMMC محدودیتهای خودشون رو دارن و ممکنه در درازمدت با سنگین شدن برنامهها، گوشی کند بشه.
تو بخش گیمینگ، باید انتظاراتتون رو بیارید پایین. هلیو G91 اولترا در واقع یه جورایی همون چیپستهای قدیمیتر مثل هلیو G85/G88 هستن که یه دستی به سر و روشون کشیدن. پس انتظار نداشته باشین بازیهای سنگین گرافیکی رو با بالاترین تنظیمات اجرا کنه. تو بازی پابجی تو صحنههای شلوغ، فریم ریت از ۴۰ تا میاد رو ۱۵ که نشون دهنده اینه که این گوشی خیلی برای بازی بهینه نیست. حافظه eMMC 5.1 هم از حافظههای UFS که تو بعضی رقباش هست، کندتره و میتونه رو سرعت باز شدن برنامهها تاثیر بذاره. خلاصه که اون اولترا ته اسم چیپست، بیشتر جنبه تبلیغاتی داره. برای بازیای سبک و متوسط با تنظیمات پایین، ردمی ۱۳ ایکس کارتون رو راه میندازه، ولی اگه گیمر حرفهای هستین، گزینههای بهتری تو بازار هست.
حسگر اثر انگشت ردمی 13X هم رفته کنار گوشی، روی دکمه پاور. این مدل حسگرا معمولا سریع و دقیقن و جاشونم خوبه. دوتا سیمکارت همزمان میخوره، یا یه سیمکارت و یه کارت حافظه تا ۱ ترابایت. انتخاب با خودتونه!
خب رفقا، رسیدیم به آخر خط بررسی ردمی 13X شیائومی. دمتون گرم که تا اینجا با ما بودین. حالا سوال اصلی اینه که این گوشی به درد کی میخوره؟
تهش اینه که Xiaomi Redmi 13X یه تلاش از شیائومیه تا خط تولید گوشیای اقتصادیش رو سرحال نگه داره. مشتری ایدهآل این گوشی کسیه که یه گوشی با قیافه جدید و صفحهنمایش بزرگ و روون با بودجه محدود میخواد و خیلی اهل بازی سنگین یا فیلمبرداری خفن نیست و شباهت سختافزاریش به مدلای یه کم قدیمیتر هم براش مهم نیست، البته به شرطی که قیمتش خوب باشه. موفقیت این گوشی خیلی به قیمتگذاریش و اینکه رقبای خیلی شبیهش (مثل ردمی ۱۳ یا پوکو M6) با چه قیمتی تو بازار باشن، بستگی داره. اگه اینا خیلی ارزونتر باشن، کار Redmi 13X با قیمت حدود 11 میلیون تومنی سخت میشه، مگه اینکه قیافه جدیدش اونقدر دل ببره که مردم حاضر شن بیشتر پول بدن. اگه با قیمت مناسبی تو بازار ایران بیاد و اون دوقلوهاش با اختلاف قیمت زیاد نباشن، میتونه برای اونایی که یه گوشی کار راهانداز با ظاهر جدید و دوربین اصلی قابل قبول میخوان، گزینه باحالی باشه. ولی حتما قبل از خرید، قیمتها و مشخصات رقباشم چک کنین. دمتون گرم که با موبونیوز همراه بودین!
هنوز حساب کاربری ندارید؟
ایجاد حساب کاربری